طاهری : تناقض در قرآن ... و پیامبر نمی دونسته که چی نوشته !؟

متاسفانه ،

این هم یکی دیگر از گفته های شبکه منفی از زبان استاد که ،

قرآن را دارای تناقض می داند !

تئوری غلط " لازمان و لامکان " بودن آخرت با آیات قرآن تطبیق نداشته

و ایشان بجای تغییر تئوری غلط خود ، قرآن را زیر سوال می برد.

در ادامه می گوید : پیامبر نمی دانسته که چی می نویسد !

"فایل صوتی رو گوش کنید"

توضیحاتی رو در ادامه مطلب ببینید :

همونطور که قبلا اشاره کرده بودم در قرآن کریم ، نحوه اشاره آیات

نشان دهنده "زمان" و پی در پی انجام شدن مراحل حسابرسی و کیفر دهی و همینطور " جاودانگی " برخی در جهنم یا بهشت است.

همچنین بیان کننده "مکان" و حرکت انسان ها از جایی به جایی و یا  " اقامت جاودانه " در هریک از مکان های بهشت و جهنم است . بطور مثال :

با استفاده از آیات قرآن مجید، روز قیامت را در سه مرحله کلی می توان ترسیم کرد:

- مرحله اول: برانگیخته شدن همگانی:

«و نفخ فی الصور فجمعناهم جمعا؛ در صور دمیده می شود و ما همه آنها را گرد می آوریم» (کهف، آیه 99)

- مرحله دوم: حرکت به سوی ایستگاه های حسابرسی و سؤال:

«و جاءت کل نفس معها سائق و شهید؛ هر انسانی وارد محشر می گردد در حالی که همراه او حرکت دهنده و گواهی دهنده ای است» (ق، آیه 21(

- مرحله سوم: حرکت به سوی جایگاه کیفر و پاداش:

«و سیق الذین کفروا الی جهنم زمرا؛ و کسانی که کافر شدند؛ گروه گروه به سوی جهنم رانده می شوند» (زمر، آیه 71)

و درباره پرهیزکاران و مؤمنان وارسته می خوانیم:

«و سیق الذین اتقوا ربهم الی الجنه زمرا؛ و کسانی که تقوای الهی پیشه کردند، گروه گروه به سوی بهشت برده می شوند» (زمر، آیه 73 (

در ادامه مطالعه بخشی از آیات سوره مریم ارزشمند می باشد :

قسمتی از ترجمه سوره مریم

و در این کتاب (آسمانى) از اسماعیل )نیز) یاد کن، که او در وعده‏هایش صادق، و رسول و پیامبرى (بزرگ) بود! (54)

او همواره خانواده‏اش را به نماز و زکات فرمان مى‏داد; و همواره مورد رضایت پروردگارش بود. (55)

و در این کتاب، از ادریس (نیز) یاد کن، او بسیار راستگو و پیامبر (بزرگى) بود. (56)

و ما او را به مقام والایى رساندیم. (57)

آنها پیامبرانى بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از فرزندان آدم، و از کسانى که با نوح بر کشتى سوار کردیم، و از دودمان ابراهیم و یعقوب، و از کسانى که هدایت کردیم و برگزیدیم. آنها کسانى بودند که وقتى آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‏شد به خاک مى‏افتادند، در حالى که سجده مى‏کردند و گریان بودند. (58)

اما پس از آنان، فرزندان ناشایسته‏اى روى کار آمدند که نماز را تباه کردند، و از شهوات پیروى نمودند; و بزودى (مجازات) گمراهى خود را خواهند دید! (59)

مگر آنان که توبه کنند، و ایمان بیاورند، و کار شایسته انجام دهند; چنین کسانى داخل بهشت مى‏شوند، و کمترین ستمى به آنان نخواهد شد. (60)

وارد باغهایى جاودانى مى‏شوند که خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده داده است; هر چند آن را ندیده‏اند; مسلما وعده خدا تحقق یافتنى است! (61)

در آن جا هرگز گفتار لغو و بیهوده‏اى نمى‏شنوند; و جز سلام در آن جا سخنى نیست; و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت مقرر است. (62)

این همان بهشتى است که به بندگان پرهیزگار خود، به ارث مى‏دهیم. (63)

)پس از تاخیر وحى، جبرئیل به پیامبر عرض کرد:) ما جز بفرمان پروردگار تو، نازل نمى‏شویم; آنچه پیش روى ما، و پشت سر ما، و آنچه میان این دو مى‏باشد، همه از آن اوست; و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده (و نیست)! (64)

همان پروردگار آسمانها و زمین، و آنچه میان آن دو قرار دارد! او را پرستش کن; و در راه عبادتش شکیبا باش! آیا مثل و مانندى براى او مى‏یابى؟! (65)

انسان مى‏گوید: «آیا پس از مردن، زنده (از قبر) بیرون خواهم آمد؟!» (66)

آیا انسان به خاطر نمى‏آورد که ما پیش از این او را آفریدیم در حالى که چیزى نبود؟! (67)

سوگند به پروردگارت که همه آنها را همراه با شیاطین در قیامت جمع مى‏کنیم; سپس همه را -در حالى که به زانو درآمده‏اند- گرداگرد جهنم حاضر مى‏سازیم. (68)

سپس از هر گروه و جمعیتى، کسانى را که در برابر خداوند رحمان از همه سرکش تر بوده‏اند، جدا مى‏کنیم. (69)

بعد از آن، ما بخوبى از کسانى که براى سوختن در آتش سزاوارترند، آگاهتریم! (70)

و همه شما (بدون استثنا) وارد جهنم مى‏شوید; این امرى است حتمى و قطعى بر پروردگارت! (71)

سپس آنها را که تقوا پیشه کردند از آن رهایى مى‏بخشیم; و ظالمان را -در حالى که (از ضعف و ذلت) به زانو درآمده‏اند- در آن رها مى‏سازیم. (72)

و هنگامى که آیات روشن ما بر آنان خوانده مى‏شود، کافران به مؤمنان مى‏گویند: «کدام یک از دو گروه ( ما و شما) جایگاهش بهتر، و جلسات انس و مشورتش زیباتر، و بخشش او بیشتر است؟ !» (73)

چه بسیار اقوامى را پیش از آنان نابود کردیم که هم مال و ثروتشان از آنها بهتر بود، و هم ظاهرشان آراسته‏تر! (74)

بگو: «کسى که در گمراهى است، باید خداوند به او مهلت دهد تا زمانى که وعده الهى را با چشم خود ببینند: یا عذاب (این دنیا)، یا (عذاب) قیامت! (آن روز) خواهند دانست چه کسى جایش بدتر، و لشکرش ناتوانتر است!» (75)